امروزه یکی از مشکلات بزرگ در تعلیم و تربیت کودکان،نگرش مخاطره انگیزی است که بین اولیاء و مربیان نسبت به شکل دهی شخصیت کودکان وجود دارد.پاره ای از والدین براین تصورند که هر قالب و الگویی که خود برای تربیت فرزندان دارند می توانند بر روی آنها پیاده کنند.هر خواسته ای که خود آرزو می کنند می توانند آن را به کودک خود تحمیل کنند.از آن فراتر در مدرسه نیز معلمان و مربیانی هستند که بر این تصور غلط پافشاری می کنند تا دانش آموزان را متناسب با سلیقه و اندیشه خود پرورش دهند. حال آنکه تربیت،شکل دادن شخصیت کودکان بر اساس قالب های از پیش تعیین شده بیرونی نیست و ما حق نداریم کودکان را طبق ایده ها و قالب هایی که خود تراشیده ایم، تربیت کنیم.